Slot Schönbrunn en haar tuinen
Slot Schönbronn dankt zijn naam aan de ‘mooie bron’ die keizer Matthias rond 1619 ontdekt tijdens de jacht. Dicht bij het natuurschoon laat hij een kleine burcht bouwen. Dit buiten de stadsgrenzen gelegen bouwwerk is in 1683 door de Turken verwoest. Door latere stadsuitbreidingen bevindt de locatie zich nu binnen de stadsgrenzen.
Façade van Slot Schönbrunn
Leopold I heeft Johann Bernhard Fischer von Erlach rond 1695 gevraagd een paleis te bouwen op de plaats van de verwoeste burcht. De werkzaamheden starten in 1696 en rond 1700 is de eerste bouwfase (bestaande uit het middendeel) afgerond. Tijdens het bewind van keizer Joseph I (1705-1711) zijn zijvleugels toegevoegd. Na de dood van Johann Bernhard Fischer von Erlach is de planning voor slot Schönbrunn in 1737 overgedragen aan zijn zoon, Joseph Emanuel Fischer. Hij heeft enkele wijzigingen aangebracht. Het platte dak wijkt bijvoorbeeld voor steile daken.
Gedeelte van de paleistuin met de Neptunusfontein en de Gloriette
Keizerin Maria Theresia besluit in 1743 om slot Schönbrunn in gebruik te nemen als haar zomerverblijf. Zij laat het slot daarom ingrijpend renoveren, verbouwen en vergroten door haar hofarchitect Nikolaus Pacassi. Dit heeft plaats gevonden tussen 1744 en 1749. De huidige vorm van het interieur en het exterieur is toen tot stand gekomen. Maria Theresia heeft tussen 1750 en 1765 ook delen van het keizerlijke jachtgebied bij de tuin getrokken. Later is het paleis de populairste verblijfplaats van keizer Frans Jozef en keizerin Elisabeth (Sissi). Hun woon- en werkvertrekken zijn te bezichtigen evenals die van Maria Theresia. Aan het begin van de negentiende eeuw functioneert Schönbrunn als hoofdkwartier van Napoleon. In 1918 heeft de laatste Habsburgse vorst in het slot afstand genomen van de monarchie.
Palmenhuis van Franz Xaver Segenschmid uit 187 -1882
De oudste delen van de tuinen zijn in 1705 aangelegd volgens een strak patroon door de Franse tuinarchitect Jean Trehet. Hij en zijn opvolgers handhaven de door Fischer von Erlach voorziene symmetrieas. De groenpartijen, wateroppervlakten, fonteinen en beelden zijn schitterend aangelegd. In het verlengde van de middenas ligt een heuvel met de door Ferdinand von Hohenberg ontworpen neoclassicistische arcade uit 1775, de Gloriette. Halverwege het paleis en de Gloriette, aan de voet van de heuvel, bevindt zich de Neptunusfontein. Deze waterpartij met beelden is in 1780 door Franz Anton Zauner vervaardigd. In de geest van de romantiek verwijzen enkele nostalgische monumenten naar de oudheid, zoals een zogenaamde Romeinse ruïne uit 1778 en een obelisk. Tot de interessantste bezienswaardigheden in de tuin behoort een prachtige door Franz Xaver Segenschmid ontworpen palmenhuis. Het is gebouwd tussen 1879 en 1882 en biedt onderdak aan exotische planten. Deze glas-in-ijzerconstructie behoort tot de grootste kassen in de wereld.
In de voormalige wintermanege, tegenwoordig Wagenburg genaamd, is de keizerlijke collectie koetsen, sleeën en draagstoelen opgesteld. Het labyrint is aangelegd naar het voorbeeld van het exemplaar uit het begin van de achttiende eeuw. In opdracht van Frans I, de man van Maria Theresia, is in 1752 in een gedeelte van de paleistuin een dierentuin gesticht.
interieur
De oudste bouwdelen van slot Schönbrunn dateren uit 1696-1700. In het slot is weinig dat daaraan herinnert. Het interieur is namelijk ingrijpend gewijzigd tussen 1744 en 1749 tijdens de verbouwing door Nikolaus Pacassi. Opdrachtgeefster daartoe is Maria Theresia. Zij laat grote wijzigingen doorvoeren in de indeling van de ruimte. Zo wordt onder meer de grote galerij verplaatst. Nikolaus Pacassi heeft de staatsievertrekken gedecoreerd in rococostijl. Hij heeft veel gebruik gemaakt van witte lambrisering en verguld lijstwerk.
Veertig van de ruim 1400 paleisvertrekken zijn te bezichtigen. Indrukwekkend is de Grosse Galerie, de ruimte waar keizerlijke banketten hebben plaatsgevonden. De Millionenzimmer, de privé-salon van Maria Theresia, is bijzonder weelderig ingericht. De lambrisering van Chinees rozenhout is voorzien van ingelegde Perzische miniaturen uit circa 1700. Oriëntaals aandoende rococo-ornamenten versieren de lambrisering en het plafond. Maria Theresia borduurde samen met haar dochters de bloemmotieven in de lambrisering van de wanden in de ontbijtkamer. In het Ronde Chinese Kabinet zijn de wanden versierd met Chinees lakwerk en staan er Chinese vazen. In deze ruimte heeft Maria Theresia overleg gepleegd met haar kanselier. Een verborgen trap verbindt de kamer met de een verdieping hoger gelegen kamer van de kanselier. Nadat Maria Theresia weduwe is geworden neemt ze de Vieux-laque–Zimmer in gebruik als privé-vertrek. De naam is ontleend aan de in notenhouten ingelegde lakschilderingen. Oosterse motieven beheersen dit rococo-interieur. De porseleinkamer, de werkkamer van Maria Theresia, is in dezelfde tijd ingericht (1760). Het vertrek dankt zijn naam aan de houten lijsten. Zij lijken namelijk van porselein te zijn door de beschildering in blauw en wit. De inkttekeningen met variaties op Oost-Aziatische voorstellingen zijn door de Habsburgse familie geschilderd.
De privé vertrekken van Frans Jozef en keizerin Elisabeth zijn relatief sober aangekleed. Het voormalige zomerpaleis van de keizerlijke familie is tussen 1805 en 1809 het hoofdkwartier van Napoleon. Na zijn val hebben zijn echtgenote Maria-Louise en zijn zoon praktisch als gevangenen in het slot verbleven. Zijn zoon stierf op 21-jarige leeftijd in de zogenaamde Napoleonskamer aan tuberculose. In 1918 doet Keizer Karel I troonsafstand in de Blauwe Chinese Salon, een kamer met blauw behang met daarop Chinese afbeeldingen.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |